VESPA Road Trip Corsica 2020 door SIP Scootershop
Onder de eilanden in de Middellandse Zee is Corsica een uitzonderlijk eiland. Het is niet het eerste waar de meeste Europeanen aan denken wanneer zij aan een vakantie-eiland denken. Toch heeft het eiland een soort schoonheid die bijna nergens anders te vinden is. Er zijn meer dan 50 toppen op met een hoogte van meer dan 2000m. Bergpassen kunnen worden bereden en kloven overgestoken. De wegen kronkelen door kale kalksteen- en granietrotsen en een paar meter verder door weelderige eiken- en dennenbossen. Wilde watervallen, meren en rivieren verschijnen na serpentine etappes en verdwijnen even later achter dicht groen. Op een gegeven moment, het maakt niet uit in welke richting, opent het uitzicht zich en schittert de zee tot aan de horizon, kristalhelder en blauw.
De SIP Tour is een traditie geworden, een hoogtepunt op de kalender van het SIP-team waar iedereen naar uitkijkt. Elk jaar wordt er een nieuwe route bedacht, nieuwe bestemmingen ontdekt en de mooiste routes voor een scootertocht verkend. Maar in 2020 hebben we besloten om een tweede keer naar een bestemming te gaan. Dit is in de eerste plaats te danken aan de buitengewone schoonheid van Corsica, gecombineerd met het landschap, dat ideaal is voor scootertochten, en de mogelijkheid om er onze Franse vrienden te ontmoeten. Ten tweede kan elke tocht op verschillende routes worden afgelegd en is Corsica groot genoeg om steeds iets nieuws te ontdekken.
Het vertrek- en ontmoetingspunt van de rondleiding is de Siperia, de kleine trattoria aan de voorzijde van de SIP-winkel. Een espresso en een croissant zijn de perfecte manier om in de stemming te komen voor de eerste etappe van de dag naar het zuiden, richting Italië en het Comomeer. Met 21 renners is de groep dit jaar bijzonder groot. Over Zwitserland, de Splügenpas op 2100 m met zijn schitterende uitzicht en weer naar beneden, door ontelbare bochten, naar de Middellandse Zee. De eerste stop is Lecco, afkoelen in het Comomeer. Nu met een biertje in plaats van espresso en een pizza in plaats van een croissant.
De tweede dag is meer een werkdag qua rijden. Weinig bergen, geen pas, net voorbij Milaan en over de snelweg naar de veerhaven in Genua. ware het niet dat een klein nieuw origineel Piaggio onderdeel, spontaan afbreekt in een koppelingsdeksel. Schroeven bij 35 graden in de schaduw van de Italiaanse middagzon. Op een eenzame rotonde bij de snelweg. Ernaast, een schaars bezochte snackwagen voor een paar lange-afstand chauffeurs. De taakverdeling is automatisch: wie niet aan de steeksleutels werkt, zorgt voor het lichamelijk welzijn. Panini voor iedereen. De man in de eetwagen vraagt: "Hoeveel koude drankjes wil je?": "Allemaal." Plus een gettocracker met Chiquitita van Abba. In deze gemeenschap wordt zelfs een pechgeval op de snelweg een feest. We rijden door naar de veerhaven. In onze achteruitkijkspiegels sluit een gelukkige snackbarhouder de deur van zijn lege auto.
Na een korte nacht op de veerboot helpen de frisse zeebries op het dek, de sterke zon en de aanblik van Corsica aan de horizon ons om snel wakker te worden. In de haven van Bastia ontmoeten we onze Franse vrienden van de Scooter Club du Sud-Est. Met nu 30 scooters gaan we naar de bergen. Over de boomgrens en over een 1500 meter hoge pas. 4 uur van veranderende landschappen en bochten. Er staan meer koeien en varkens langs de kant van de weg dan toeristen. Aan de andere kant van het eiland bereiken we de zee weer. Tonton, een oude vriend, wacht op ons met een gedekte tafel in de schaduw van een oude eik. Wijn, regionale specialiteiten en fruit uit eigen teelt. Om te verteren, gaan we naar het strand. Het water is kristalhelder. We hebben het strand bijna voor onszelf. Een paar meter verder vormt een rotsformatie een natuurlijke duiktoren met een pierenbadje. Eigenlijk wil niemand hier weg.
Tijdens de nacht en vroege ochtend wachtte een speciale test. Een open-hart operatie op de Vespa. De binnenste asafdichting van Lukas` VNB is defect. We rijden altijd zonder extra voertuig, elke scooter moet weer gangbaar gemaakt worden. Dus we halen de motor eruit en veranderen de eettafel in een werkbank. We hebben reserveonderdelen bij ons, verdeeld over alle passagiers. Gereedschap voor (bijna) alle reparaties zit ook in de handschoenenkastjes. Na 4 uur draait de motor weer.
De volgende dag moeten we afscheid nemen van de gastvrijheid van Tonton. We rijden een korte etappe van 3 uur door het Corsicaanse achterland. Bossen, heuvels, bergen en altijd bochten. Onze bestemming is een hotelcomplex met mini bungalows direct aan het strand van een kleine baai. In de vroege namiddag zitten we op een open terras met een biertje of een Spritz in de hand. Zicht op de zee recht voor onze voeten en zo helder als schijnbaar overal hier. Links en rechts de bergen. We genieten van de dag, zwemmen, eten goed en zitten tot 's avonds laat aan tafel. Iemand speelt weer Chiquitita. Als we naar bed gaan, kennen we bijna elke soort schnaps die op dit eiland wordt gedistilleerd.
Morgen, helaas, gaan we al terug naar huis. Een laatste etappe door de indrukwekkende berglandschappen van Corsica, dan op de veerboot naar het vasteland en terug naar huis. Hoe mooi het ook was op Corsica, het was kort en intens.
Een scooter tour is zo fascinerend omdat het meer is dan de som van de dingen die je ziet en de wegen die je rijdt. Een even mooie als vermoeiende groepservaring, reizen op de scooters met de oude techniek is puur, zonder net of dubbele bodem. Dus de tour bood ons enkele uitdagingen. Ervaringen die veel verder gaan dan de schoonheid van het landschap. Sommige niet zo goed, maar aan de andere kant ook zoals het geluk de tocht te kunnen ondernemen met vrienden zoals wij uit Frankrijk. De weg naar huis was voor velen van ons anders. Volgend jaar zullen we weer samen zijn, wij allemaal. Met Abba en de melancholisch-optimistische Chiquitita, natuurlijk.
Abonneer u op ons SIP TV-kanaal op YouTube om meer van dit soort video's te zien en geen nieuwe uploads te missen. Geef het door!
