
17e Vespa Giro dei Tre Mari 2023 Bari - Albanië
De Giro dei Tre Mari (Ronde van de Drie Zeeën) heeft een lange geschiedenis. In 1953 werd hij op initiatief van de familie Agnelli nieuw leven ingeblazen en als wedstrijdevenement gehouden. Tijdens ons onderzoek vonden we een artikel van Ilse Thoure uit Roller Revue nr. 6 uit 1953, dat erg leuk is om te lezen. Zes Duitse mannelijke en vrouwelijke renners stonden toen aan de start en het was zeker een wedstrijd om serieus te nemen. Na de laatste Giro in 1964 nam de belangstelling voor de wedstrijd af en dreigde deze in de vergetelheid te raken. Ware het niet dat een zekere Vespa Club uit Bari deze traditie in 2004 nieuw leven inblies.

Met de Vespa naar Albanië
Het enthousiasme was groot en late inschrijvingen moesten keer op keer worden geweigerd, omdat het aantal deelnemers beperkt was tot 150 rijders. De tocht langs de kusten van de Adriatische Zee en de Ionische en Thyrreense Zee verloor zijn harde competitieve karakter, maar werd een lange rit op een Vespa of Lambretta om nieuwe gebieden te ontdekken, waaronder gastronomie en cultuur. Vijf jaar geleden vond de eerste Special Edition plaats: de Giro dei Tre Mari leidde naar Albanië. De tocht was zo populair dat er in 2023 een nieuwe editie kwam. En toen Maurizio De Pasquale, voorzitter van de Vespa Club Bari, een delegatie van de SIP Scootershop uitnodigde om deel te nemen, hoefden we geen twee keer na te denken. Ik was meteen verkocht, want ik was nog nooit in Albanië geweest. Dus ging ik met mijn Vespa Rally 200 op pad en recruteerde André (GS 160) en Fabi (PX 200) van de SIP Scootershop en mijn vriend Thomas (Motovespa). Lukas uit Abgedreht kreeg een Vespa GTS 300, die hij uitgebreid ombouwde met camera's, fototoestellen en andere hightech spullen. Het avontuur kon beginnen. En toen, op 29 mei, ging het naar Bari, Italië, om de veerboot te nemen naar Durrës, Albanië.

In de haven van Bari waren we eerst onder de indruk van hoe de Vespa Club Bari deze Giro had georganiseerd. Alles liep op rolletjes. We werden verdeeld in kleine groepjes, "squadras" genaamd, kregen een dik roadbook met alle informatie, startnummers, een simkaart voor Albanië en allerlei goodies. Voorbeeldig! Daarna gingen we aan boord en beleefden een geweldige zonsondergang aan boord van de veerboot met een prachtig uitzicht op de zee en de kust. De volgende ochtend gingen de 150 deelnemers met hun scooters aan wal in Durrës, Albanië.
Dinsdag: Op naar het Meer van Ohrid
We gingen doelgericht naar een bar aan de haven voor koffie en een stevig ontbijt. Ondertussen gingen de eerste squadras naar de officiële start en op een gegeven moment zadelden wij ook onze Vespa's op en gingen we op weg naar Pogradec, aan de zuidelijke oever van het Meer van Ohrid. We reden over kleine wegen die in verrassend goede staat waren en kregen een eerste indruk van het woeste landschap. Aan het einde van het chauffeursveld stonden twee zogenaamde "bezemwagens", die hulp boden in geval van nood. Om het vooraf te zeggen: we bleven van hen gespaard. Mens en machine hielden stand.
Het meer zelf ligt in het centrum van het UNESCO Werelderfgoed Natuur en Cultuur. Het behoort grotendeels tot Macedonië, is een van de oudste meren op aarde en tot 288 meter diep. Ons hotel in Pogradec lag direct aan de oever van dit water en we brachten de rest van de dag door met het verkennen van het charmante stadje, het genieten van uitstekend eten, het proeven van koude drankjes en het begroeten van medereizigers uit Engeland, Italië en Frankrijk. Onder hen waren oude bekenden zoals Sticky, Michele en Dean van Casa Performance en Roberto van Barone Racing.

Woensdag: Op de Vespa naar Macedonië
S Ochtends vroeg werden we overgenomen door de Albanese radio en televisie, want de Giro schijnt een big deal te zijn en wordt ook gepromoot door het Ministerie van Cultuur. Ik gaf een paar interviews en toen de mediabelangstelling voorbij was, besloten we naar het noorden te rijden, steeds langs de oever van het meer, om bij de grensovergang Kjafasan Macedonië binnen te gaan. Het landschap is woest, toerisme is nog niet wijdverspreid en het meer bood een constant schilderachtig decor. Uiteindelijk kwamen we aan in het stadje Ohrid, met ongeveer 40.000 inwoners de grootste nederzetting aan het meer. We bekeken de mooie oude stad, dineerden uitgebreid en reden tegen de avond terug naar ons hotel in Pogradec. De keuken van Albanië is erg Balkan-georiënteerd. Veel vlees, frisse salades en pittige kaas.

Donderdag: In de hoofdstad
Op de deels bekende route hadden we een grote bestemming: Tirana, de hoofdstad van Albanië. We bereikten de metropool aan het eind van de middag en ik moest al snel denken aan Athene. De stad is uiterst levendig en bruisend. Veel bars, pubs en restaurants en een kleurrijke drukte op straat. Bovendien lijken de Albanezen een voorkeur te hebben voor gepimpte limousines met de ster, want die zie je op elke hoek. Tirana is niet meer zo exotisch als de andere delen van het land. De flair van het westerse kapitalisme waait ongecontroleerd door de straten. We dompelden ons onder in de drukte en brachten een fijne avond door in de hoofdstad.

Vrijdag: In het spoor van Skanderbeg
Eigenlijk heette de Albanese volksheld George Kastrioti, maar de volkstaal noemt hem eerbiedig "Skanderbeg". De man bewees het land uitstekende diensten van 1423 tot zijn dood in 1468 en werd door de paus een "strijder van het christendom" genoemd, omdat hij meerdere keren stand hield tegen de Ottomanen. Vrijdag werden een beroemd fort en het Skanderbeg museum in het stadje Kruja bezocht, waar allerlei historische dingen te zien waren. De organisatoren hadden ook een lunch ter plaatse georganiseerd, waar we in een gezellige sfeer van genoten voor de terugreis naar Tirana.
Aan het eind van de middag was er een groot treinstation op het centrale Skanderbegplein in Tirana. De Vespa Fanatics Tirana en andere clubs hadden uitgenodigd en er kwamen scooterfans uit Macedonië, Servië, Kosovo, Montenegro en elders. Met de deelnemers van de Giro stonden er ongeveer 800 scooters op het plein en uiteindelijk begon, in aanwezigheid van onbekende beroemdheden uit de politiek en cultuur, de parade door de hoofdstad. Een schijnbaar eindeloze stoet scooters van alle merken kronkelde door het spitsverkeer. De politie begeleidde ons en de plaatselijke bevolking keek gefascineerd toe. De rit eindigde weer op het Skanderbeg Plein en het avondfeest kon beginnen. Verschillende bands speelden op het grote podium, de plaatselijke bevolking deed mee en wij genoten van het schouwspel van een afstandje in een café, waar we voor de avond wegzakten. De scooterscene in Albanië is in ieder geval erg levendig en actief. Het was indrukwekkend wat ze die dag allemaal uitspookten. Helm af!

Zaterdag: Terug naar de zee

Na het grote feest op vrijdag gingen we terug naar Durrës. We checkten in in het hotel aan het strand, maar over de omgeving zeg ik liever niets. Niemand wil hier zijn vakantie doorbrengen als hij alle vijf zintuigen nog bij elkaar heeft. De architectonische val uit de gratie. Daarom gingen we snel weg en bezochten we een bevriende handelaar in Durrës. Ergys Narta is een belangrijk aanspreekpunt in de omgeving als het gaat om Vespa. Hij runt ook de Vespa Club Durres en heeft een grote collectie Vespa's, waarvan sommige zeer zeldzaam, uit alle tijdperken. We brachten samen een gezellige middag door. Voor de avond had hij een uitstekende culinaire tip voor ons. Te midden van de architectonische somberheid liet hij ons een restaurant zien waar we uitstekend hebben gegeten. We zouden er zelf nooit opgekomen zijn. Bedankt, Ergys!
En terwijl we ervan genoten, trokken we een kleine conclusie: Albanië is een land van sterke contrasten. Naast de dikke Duitse sportwagen rolt de ezelskar. Op het platteland staat op bijna elke hoek wel iemand met een grazende koe langs de kant van de weg. De natuur is wild en ongerept, maar in de steden staan nog veel gebouwen uit de tijd van het betonnen communisme. Er zijn zeker mensen met veel poen, maar nog veel meer inwoners die er (nog) niet in geslaagd zijn om op de razendsnelle bandwagon van het kapitalisme te springen. De prijzen stijgen, toeristen stromen niet bepaald massaal naar het land. Albanië heeft een turbulent verleden en een onzekere toekomst. Voor mij was het een avontuur en een echte ervaring.


Zondag: Reis naar huis
We brachten de nacht door op de veerboot naar Bari en toen was het tijd om afscheid te nemen van oude en nieuwe vrienden. Voorzitter Maurizio had echter een afscheidslunch georganiseerd die zijn weerga niet kende. De ene lekkernij overtrof de andere en met volle buiken en allerlei spirituele drankjes in ons hoofd gingen we tevreden op weg naar huis.
Onze dank gaat uit naar alle organisatoren van de Vespa Club Bari. Wat jullie bereikt hebben met de Giro dei Tre Mari dwingt veel respect af van ons bij SIP Scootershop. Van de start tot de finish was alles goed doordacht, gepland en uitgevoerd. Voor zover ik weet waren er geen ernstige ongelukken en geen vervelende incidenten. Je verdient absoluut een gouden medaille voor het leiden van deze tocht. Namens de Squadra SIP zeg ik: "Mille Grazie!"